Θύμισες,στην σκέψη μου,με κάνανε κομμάτια.
Νόσταλγω μια άγκαλια,ένα φίλι,ένα χάδι.
Μιά βραδιά οπώς παλιά,στιγμές μεσ'το σκοτάδι.
Ένα πλοίο μακρυά,σε πήρε από μένα.
Και τα μάτια συνεχώς,για σένα δάκρυσμένα.
Πως να ζώ αγάπη μου,χωρίς το άλλο μισό μου.
Καρτερώ να 'ρθεί ο καιρός,που θα 'σαι στο πλευρό μου.
Τι να γράψω,τι να πώ,εδώ στην μοναξιά μου.
Γύρω φώτα και φωνές,μα σκότος στην καρδιά μου.
Σαν αγρίμι τρίγυρνω,φίλους κάνω τ'αστέρια.
Που δεν έχω να κρατώ,τα δυό μικρά σου χέρια. 29.6.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου